günü

is.

1. Köhnə məişətdə: birinci arvadın üstünə alınan ikinci və ya üçüncü arvad. Hacı evə günü gətirmək niyyətini Münəvvər xanımın qulağına elə doldurdu ki, arvadın heç ruhu da incimədi. M. C.. // Bu cür ailədəki arvadlardan hər biri. Günülərin davası. – <Nazlı:> Təzə arvad günüsündən hər gün ərinə bir söz deyir, əri də yazıq arvada sitəm eləyirmiş. Ç.. Cırmaqlama, didişmə olur, günülərin birisi digərinin xınalı saçlarını çəngə-çəngə yolurdu. S. R..

2. məc. Düşmən, rəqib mənasında. Ancaq o çox sadədir; tərifi-zadı sevməz; Elə bil ki, şöhrətlə; qanlıbıçaq, günüdür. R. R..

◊ Günü düşmək – birilə düşünüşmək, düz gəlməmək, ziddinə getmək. . . Göyərçin çox-çox ildi ki, Gülsənəm qızla günü düşübdür. S. R..